współcześnie mamy dwa różne modele niepełnosprawności

Model medyczny, który postrzega niepełnosprawność jako problem jednostkowy, osobisty, wymagający opieki medycznej. Stąd problem
odpowiedniej polityki medycznej, której celem jest przystosowanie
jednostki.
Oraz drugi model społeczny- który dostrzega niepełnosprawność
jako zjawisko i problem społeczny. Domaga się działań społecznych, a w tym zbiorowej odpowiedzialności. Wszystkie działania nakierowane są na zmiany w środowisku celem usunięcia barier ograniczających uczestnictwo osób niepełnosprawnych. Czyli jest to problem praw człowieka , który
prowadzi do wysiłków politycznych prowadzących do zmian społecznych
(w tym integracja pełnosprawnych i niepełnosprawnych).
Reasumując, w wyniku porządkowania rozbieżności w definicjach,
przez niedorozwój umysłowy rozumie się „niższą od przeciętnej ogólną sprawność intelektualną, która powstała w okresie rozwojowym jest związana z jednym lub więcej zaburzeniami w zakresie : dojrzewania, uczenia się i społecznego przystosowania”. Istotą upośledzenia umysłowego są: różnego rodzaju uszkodzenia i niedomogi centralnego układu nerwowego, a przede wszystkim kory mózgowej.